ხო,მე დაგრუზული ვარ საერთოდ.აი,ქარში მოფარფატე ბუმბულივით ვარ.რომ არ იცის და არც ძალუძს სადმე დაესვენოს.არ ვიცი,ცხოვრებით უკმაყოფილოვარ.არ მინდა ასე პასიურად ვიყო.არ მინდა რომ მარტოსულობით ვიტანჯებოდე.თუმცა ამ შემთხვევაში სულის სიმარტოვეს არ ვგულისხმობ.ყველანი ისედაც მარტონი ვართ.მაგრამ ფიზიკური სიმარტოვე მომბეზრდა.მინდა მიყვარდეს,მინდა განვიცდიდე,მინდა ვიღაცისთვის ვიპრანჭებოდე,მინდა ვიღაცას ველოდებოდე გაწყობილი,სანთლებით დამშვენებული მაგიდის წინ დამჯდარი და საათზე ვიხედებოდე როდის შემოაღებს კარს.მომბეზრდა თავისუფლება,მომბეზრდა თამაში,ყელშია მოვიდა ეს ნიღაბი...მინდა ის ვიყო,ვინც სინამდვილეში ვარ...არ მინდა მომდგარ ცრემლებს ვმალავდე მხოლოდ იმიტომ რომ ძლიერი ქალის შთაბეჭდილებას ვახდენდე.სამწუხაროდ არავინ მიყვარდება...
Read more...
მინდა მეც ვიგრძნო ჩემზე ძლიერი,რომელსაც სიამოვნებით მივენდობოდი.დასაყრდენი მინდა...ქართველი და არა ვიღაც გადამთიელი.
აქ კი ქართველები არ არიან და ეს მთრგუნავს...საქართველო და ქართველები ჩემთვის შორეულ ოცნებად იქცა...აუ ეს რა დამემართა,რეებს ვწერ და თან ვტირი...დავიგრუზე...არადა მშვენიერ ხასითზე ვიყავი...ახლა პლაჟზე უნდა წავსულიყავი მამიდაშვილთან ერთად მარა არსად არ წავალ...
ლოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოოლ....
