მაგრამ ჯერ...

წამოხვიდოდი ჩემთან ერთად ყველაზე მიყრუებულ აფრიკის რომელიმე სოფელში სამუდამოდ დასარჩენად?

ვიცი რომ წამოხვიდოდი... : )
მაგრამ ჯერ...

ანდალუსიის მერე პარიზის ძველ სამიკიტნოში გამოვთვრებით ლუდით,ტიტველი ფეხებით ვიბოდიალებთ წვიმისგან ატალახებულ ქუჩაში,ერთ ლაბადაში თავშეფარებულები...ვივლით,ბვერს...წვიმაში,თოვლში,პაპანაქებაში...შევაგროვებთ სამახსოვრო ნივთებს,ნიჟარებს,ზიზილ-პიპილებს...დავწერთ ბლოგზე სად რას გავაფუჭებთ და სად რას შევიძენთ სამუდამოდ მეხსიერებაში...ჩავიცვამთ ბულგაკოვისეულ იმ ერთ ცალ დიდ ჩექმას,ხო ხო ორივე ჩავიცვამთ იმ ერთ ცალ ჩექმას და ვივლით აღმა-დაღმა...
და როცა მივხვდებით რომ ბუდე ასაშენებელია,მერე დავადგებით გზას იქ,სადაც ნახევრადაც არ შეუდგამს ფეხი ცივილიზაციას...
ამბობ ტიბეტიო,ნეპალიო... არა...მე აფრიკა მირჩევნია.ზანგის ბავშვების გვერდით სხვანაირები გაიზრდებიან ისინი......


quiero contigo...