რატი ამაღლობელს

 მინდა მოვიდე...მოგიახლოვდეთ;
მოვბედო ახლოს და რამე გითხხრათ,
იკმარებს ალბათ ხუთი იარდი,
თვალების სარკის აღსაქმელ სხივად.

მე მინდა თქვენი სამყარო ვიგრძნო,
უძირო შავ ტბებს ჩავხედო მინდა,
თვალები ამბობს გულის ნაფიქრსო,
თქვენი ნაფიქრი გავიგო მინდა.

,,შენ გამუდმებით წერ რასაც ხედავ,
მე იმას რასაც მინდა ვხედავდე...''
მე ვხდი სამოსელს თქვენს ნათქვამ სიტყვას
და შეიძლება ზედმეტს ვბედავდე.

არა! არა და კვლავ არა! არა!
სიტყვით კრიკეტის თამაში კმარა!
შიშით ვძრწი ყოველ თქვენს ნაკალმარზე,
გონდაკარგული,გეზდაკარგული,
ბიჯ-არეული ვვალ ნახანძრალზე.

დავბლანდავ რითმას,შევკრავ ერთ მუშტად,
ვიყო თქვენს თვალში მჯღაბნელი თუნდაც...
თქვენს სიტყვებს ვუფრთხი,ვით თოვლის გუნდას

და მაინც ყველას ვითვისებ ურცხვად.

მიყვარს რატი