თვალებს მოაწვა სიგიჯე---ცრემლი
და ფარდა ქარმა გადაისროლა.
,,ქარიშხლიანი,უმიზნო ვნების''
დრო გადიოდა მარადისობად.
ჰე,უკვდავების თეთრო მერანო,
ჩამომიქროლე ელვარე ეტლით,
როს სიცოცხლისგან თავი წარვიღო
და დავიმკვიდრო უკუნი ბედი.
თვალებს სიყვითლე შმაგი მოაწვა,
სიყვითლე --- მკრთალი მელანქოლია,
ზამთრის ხმელ ბაღებს თოვლით მოჭიქულთ,
სიცოცხლე სევდად გადახდომიათ.
ჩიბუხის კვამლი ნაცრისფერ ნისლად
შემომხვევია --- ვით საბურველი...
ფარდა გიჟმაჟი ქარმა წაიღო,
სარკმელი ღრიჭოდ მიტოვებული ---კვნესის,
ჭრიალებს იარა-ხსნილი......
როგორ მაგონებს ძველი ფანჯარაჩემს სხეულს მიხრწნილს.
2004.22.06.
Saturday, May 16, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment