მთვარის სხივებით შემკული იდექ
და გიბზინავდა გიშერი თმაში,
შენი თვალები სულში ჩამწვდომი,
ბევრჯერ მატარებს უაზროდ ქარში...
ღამით,ბაღებში ქარი დაჰქროდა...
ეს შენს თვალებშიც ცელქობდა სიო,
და მე უეცრად ამოვიკითხე:
,,აჰა,შენი ვარ,მსურს დაგნებდეო''.
ღამით ბაღებში ქარი დაჰქროდა
და უწეწავდა ზამბახებს ფოთლებს,
ვიდექ მთვარის წინ და ვთხოვდი მნათობს
შეჰგუებოდა ჩვენს გაცვლილ როლებს...
მე მთვარე ვიყავ---ვერცხლის დაირა,
ჩემს სხივებს გფენდი სარეცლად ფეხთით,
და ვიჭრებოდი თმის ბულულს მიღმა,
გიშერში ვერცხლად სხივებს გიფენდი.
ღამეა,ჩუმად სძინავს ედემ-ბაღს
და სადღაც ტევრში კვნესის მგოსანი,
ვარდის ბუჩქების მთრთოლვარე კრთომას,
ერთვის ბგერათა შვიდი ფრთოსანი.
2005 წელი.
Saturday, May 16, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment