დილა მშვიდობისა...

,,გუშინ ,,სამოთხეში'' ვიყავ დღეს საით მივყავარ ქარს...გუშინ შენთან ერთად მივუყვებოდი ვარდისფერი ნისლით დაფარულ ზღვას...

გული მტკივა,როცა ვხვდები,რომ გახუნებული ფურცლები ვერასოდეს იგრძნობენ შენს თითებს ...ქარს შევთხოვ ეს ნაფიქრი შენამდე მოიტანოს,როგორც სურვილჩათქმული ბაბუაწვერას აფარაფტებული ბამბის ღეროები...

მოუსმენ?

სად იკარგები და სად მტოვებ... სად მიგაქვს ხოლმე ეს სისხლმდინარე გული...ვიცი აღარ გესმის ჩემი ხმა,ხმას ვეღარ გაწვდენ...ვიცი გამშორდი...მაგრამ მაინც არ თვლი,რომ ტყუილად გესაუბრები ფიქრით...მე ხომ გესაუბრები... 

დილა მშვიდობისა... ''